«Το “παρών” δεν είναι εθνική στρατηγική»

Η απουσία αξιόπιστης αξιωματικής αντιπολίτευσης και την έχω επισημάνει πολλάκις. Και αποτελεί πρόβλημα για τη χώρα, γιατί όταν ένας πόλος εξουσίας αδυνατεί να συνεισφέρει σε ιδέες και προτάσεις, ουσιαστικά δε βοηθάει στην αποτελεσματική λειτουργία του πολιτεύματος. Τρανή απόδειξη όσων υποστηρίζω ήταν και η πρόσφατη συζήτηση στη βουλή για την κύρωση των συμφωνιών με Ιταλία και Αίγυπτο για τις θαλάσσιες ζώνες και τις ΑΟΖ.

Κατά τη διάρκειά της ο τέως πρωθυπουργός δε δίστασε να βάλει ακόμα και εθνικά θέματα στον μύλο της εσωστρέφειας και πρόσκαιρων μικροκομματικών οφελών. Έφτασε μάλιστα στο πρωτοφανές σημείο να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία για την ΑΟΖ με Αίγυπτο υποστηρίζοντας τη θέση «παρών»! Αλήθεια, ποια ευθύνη αναλαμβάνουν οι βουλευτές όταν ψηφίζουν «παρών»; Αυτό είναι ο ορισμός της αποποίησης ευθύνης, όχι της ανάληψης!

Πίστεψε, επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας ότι θα δημιουργήσει εσωτερικό πρόβλημα στην ΝΔ, επειδή δήθεν θα υπάρχουν φωνές που δε συμφωνούν με την λογική της τμηματικής οριοθέτησης. Πίσω όμως από την μικροπολιτική αυτή τακτική δεν μπορούσε να κρυφτεί η αγωνία του σε επικοινωνιακό επίπεδο να αλλάξει την ατζέντα, αφού ο κυριότερος πυλώνας της εσωκομματικής αντιπολίτευσής εντός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι υπέρ της συμφωνίας με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ και ενάντια στο «παρών» στη συμφωνία!

Το κακό, όμως, δεν είναι η προσπάθεια αποκόμισης κομματικών οφελών. Είναι ότι τα ξεπερασμένα επικοινωνιακά κόλπα του κ. Τσίπρα δεν προσφέρουν τίποτα στα εθνικά συμφέροντα.

Ειπώθηκε τέλος – και επανειλημμένως – από την αξιωματική αντιπολίτευση ότι δήθεν απουσιάζει μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική της χώρας!

Και αναρωτιέμαι ειλικρινά:

Γιατί τέτοια μίζερη κριτική ενάντια στην κυβέρνηση και στη χώρα; Στα αλήθεια, δεν έχει η Ελλάδα σαφή στρατηγική;

Δεν συμμετέχει ενεργά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, στο ΝΑΤΟ, στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και στους υπόλοιπους διεθνείς οργανισμούς; Δεν είναι η συμφωνημένη στρατηγική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης;

Η υπεράσπιση του ευρωπαϊκού κεκτημένου δεν είναι η κοινή στρατηγική μας;

Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. δεν ήταν επιτυχία της εθνικής στρατηγικής;

Οι συμφωνίες οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών μας με τις όμορες χώρες της Μεσογείου δεν είναι η στρατηγική μας από το 1974 και ύστερα παρά τις καθυστερήσεις και τις ελλείψεις;

Η σταδιακή επέκταση των χωρικών μας υδάτων είναι ή δεν είναι εθνική μας στρατηγική;

Η ειρηνική επίλυση των διαφορών μας με όλες τις χώρες είναι ή δεν είναι εθνική μας στρατηγική;

Η ανάσχεση της αυθαιρεσίας και της παραβατικότητας της Τουρκίας μέσω και της σημαντικής ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεών μας είναι ή δεν είναι η εθνική μας στρατηγική;

Η δημιουργία, τέλος, ενός μετώπου κατανόησης και φιλίας με τα κράτη της περιοχής που συμφωνούν, είναι ή δεν είναι εθνική μας στρατηγική;