Η αβάσταχτη ελαφρότητα…της ψήφου
Ουκ ολίγες φορές οι εγχώριοι ερευνώντες την ανθρώπινη ψυχή έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν τη ψυχολογία του Έλληνα ψηφοφόρου. Το επιτυχημένο και συνάμα καυστικό σκίτσο του Αρκά τον Ιούνιο του 2016, έρχεται εν ολίγης να αποτυπώσει τα αποτελέσματα των ερευνών εν συντομία. Μια γυναικεία φιγούρα αναφέρει «είμαι απογοητευμένη και εξοργισμένη μαζί τους!!! Θα τους ψηφίσω μια-δυο φορές ακόμα και τέλος».
Ο φόβος για το καινούριο, η κακή πολιτική παιδεία, η επιφανειακή και όχι σε βάθος ανάγνωση των ειδήσεων, τα βαρίδια της κομματικής καταβολής των προγόνων μας που στοιχειώνουν τις επόμενες γενιές κ.ο.κ, ανοίγουν το δρόμο σε πολιτικούς αγύρτες που με όπλα τους τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πολιτικούς μεσσίες.
Πρέπει να γίνει γρήγορα κατανοητό ότι η ψήφος μας στις εκάστοτε εκλογικές διαδικασίες, συνδέεται άρρηκτα με την κοινωνία αξιών που θέλουμε να ζούμε.
Μην κακοφανεί σε κάποιους ο κοινωνικός διαχωρισμός που θα παραθέσω, αλλά όλοι λίγο – πολύ ξέρουμε ότι στη χώρα μας διαχρονικά συγκρούονται δύο σχολές σκέψης. Η μία πραγματεύεται τη ζωή στον αυτόματο μέσω κρατικοδίαιτων θέσεων εργασίας, με ό,τι θετικά περιλαμβάνει αυτή η σχολή σε σχέση με τη μακροημέρευση των απαλλαγμένων από το άγχος συμπολιτών μας αλλά και αρνητικά σε σχέση με τη βιωσιμότητα μιας εθνικής οικονομίας. Η δεύτερη πραγματεύεται τη ζωή στο χειροκίνητο μέσω ιδιωτικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, με ό,τι θετικά περιλαμβάνει αυτή η σχολή σε σχέση με τα οικονομικά οφέλη και τη χαρά της δημιουργίας αλλά και αρνητικά σε σχέση με τις αγχωτικές καταστάσεις που δημιουργεί η ιδιωτική πρωτοβουλία.
Αν και είναι προφανές σε ποια σχολή σκέψης ανήκω, δεν θα προσπαθήσω να σας πείσω για την απόλυτη ορθότητας της. Εξάλλου, οι πρεσβεύοντες την απόλυτη αλήθεια συνήθως σφάλλουν. Θα σας προτρέψω μονάχα να αποδοκιμάσετε αυτούς που τα εύηχα λόγια τους αποδεικνύονται για πολλοστή φορά ότι κρύβουν δόλιους σκοπούς. Ακόμα και σε χειρισμούς και αποφάσεις που άπτονται εθνικών ζητημάτων, όπως με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε προσφάτως. Αν μη τι άλλο δεν είναι εύκολο για κάποιους να αποδεχθούν την κατάρρευση του μύθου της κοινωνικής ευαισθησίας που μονοπωλεί η πατριωτική Αριστερά στη χώρας μας. Ούτε είναι η στιγμή να παραθέσουμε στοιχεία για τη συμβολή της κεντροδεξιάς στη προάσπιση του κοινωνικού κράτους τα τελευταία 40 χρόνια.
Ήρθε η ώρα όμως να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στους πολιτικούς απατεώνες που επιμένουν να εξαπατούν τις μάζες αναγνωρίζοντας προκλητικά τη ψήφο πολλών ελαφρά τη καρδία.
