Πολίτικο ήθος και ευπρέπεια σε συνδυασμό με πάθος και αγωνιστικότητα σίγουρη συνταγή νίκης

Να ξεκινήσουμε από την αρχή. Η Ν.Δ. ως η μεγαλύτερη και ιστορικότερη πολιτική δύναμη στο τόπο, είναι μια πραγματικά πολυσυλλεκτική παράταξη. Όπως συνηθίζουν να λένε όλοι οι Πρόεδροι της Ν.Δ. από τον Εθνάρχη μας Κων. Καραμανλή μέχρι τον Πρόεδρο μας Κ.Μ. στους κόλπους της θα βρεις ανθρώπους από τις παρυφές της αριστεράς μέχρι τη δεξιά. Αποκλείοντας μόνο τα άκρα. Το ίδιο συμβαίνει και μέσα στην ίδια την Κ.Ο.

Το παραπάνω σε τεχνικό επίπεδο σημαίνει πως στην συντριπτική πλειοψηφία των ζητημάτων που θα τεθούν κατά την διακυβέρνηση της χώρας, βλ. Οικονομία, Παιδεία, Υγεία, Δημόσια τάξη και Ασφάλεια οι Βουλευτές της Κ.Ο. έχουμε τις ίδιες ακριβώς απόψεις και δεν τίθεται κανένα ζήτημα διαφοροποίησης. Στα ελάχιστα ζητήματα που πράγματι υπάρχουν διαφοροποιήσεις βλ. σύμφωνο συμβίωσης, ανέγερση τζαμιού κλπ, την “γραμμή” την εκφράζει ο Πρόεδρος και η πλειοψηφία των Βουλευτών και οι Βουλευτές που επιθυμούν να διαφοροποιηθούν έχουν την δυνατότητα να το κάνουν.

Αφού λοιπόν λύσαμε τα βασικά τι μένει; Η διαφορά στον τρόπο έκφρασης του πολιτικού λόγου. Άλλος για παράδειγμα εκφράζει ένα πολιτικό λόγο πιο ήπιο πιο μετριοπαθή, πιο ήρεμο αποφεύγοντας τις εντάσεις και άλλος είναι πιο παθιασμένος και πιο έντονος. Και οι αλήθεια είναι πως και το ίδιο το Εκλογικό Σώμα εμφανίζεται διαφοροποιημένο ως προς τις προτιμήσεις του. Άλλος επικροτεί τον πρώτο και άλλος προτιμά τον δεύτερο. Και πραγματικά πως να μην συντάσσεσαι με την μετριοπάθεια, την ηρεμία και την δύναμη του πολιτισμένου πολιτικού λόγου του Νίκου Δένδια, αλλά ταυτόχρονα πως να μην θαυμάσεις ώρες-ώρες το πάθος και την αγωνιστικότητα του Άδωνι Γεωργιάδη. Και πως σε μια πολυσυλλεκτική Ν.Δ. θα μπορούσαμε ή θα έπρεπε να αποκλείσουμε έναν από τους δύο; Το αντίθετο είναι το ζητούμενο. Διότι οι δύο φωνές, εφόσον δεν κρύβουν και δεν στοχεύουν σε προσωπικές φιλοδοξίες, δεν λειτουργούν διασπαστικά αλλά συμπληρωματικά και σίγουρα και οι δυο προσφέρουν στο κοινό σκοπό που μην ξεχνιόμαστε είναι ένας. Να απαλλαγεί η χώρα από την πιο
διεφθαρμένη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ !!

Και τέλος θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και έναν επιπλέον παράγοντα. Ο τρόπος αντιμετώπισης του πολιτικού σου αντιπάλου προσδιορίζεται και πολλές φορές επιβάλλεται από τον ίδιο τον πολιτικό αντίπαλο. Προφανώς άλλος είναι ο ενδεικνυόμενος ή και επιβεβλημένος πολιτικός λόγος όταν απέναντι σου έχεις πολιτισμένους πολιτικούς αντιπάλους που με όλες τις διαφορές σέβονται τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και τους Δημοκρατικούς θεσμούς και άλλος όταν έχεις να κάνεις με μια πολιτική σπείρα που λυμαίνεται τον τόπο σου ευτελίζοντας θεσμούς και αρχές που κατακτήθηκαν με αγώνες !!

Και πιο συγκεκριμένα. Άλλο όταν αντιπαρατιθέμεθα με τους κλασικούς πολιτικούς μας αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους διαχρονικά αντιπαρατιθέμεθα και με τους οποίους περισσότερα μας χωρίζουν παρά μας ενώνουν, παρά ταύτα πάντα ή σχεδόν πάντα σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και άλλο όταν αντιπαρατίθεμεθα με αντιπάλους όπως οι Κ Τσίπρας, Πολάκης, Κατρούτγκαλος, Σκουρλέτης, Παππάς και τελειωμό δεν έχει….

Για να το πούμε πιο λαϊκά, όταν σε πυροβολούν με καλάσνικοφ δεν μπορείς να πετάς τριαντάφυλλα…