Και όμως οι ιδελογίες συνεχίζουν να υπάρχουν

Είναι κοινώς παραδεκτό οτι οι πολιτικές θεωρίες βασίζονται σε ιδεολογίες, δηλαδή οτι βασίζονται σε έναν συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και αναλύουν τα δημόσια πράγματα. Στις διεργασίες αυτές σημαντικό ρόλο θα πρέπει να διαδραματίζει η ηθική, η οποία αποτελεί κατ’ουσίαν το άρμα για την επίτευξη του στόχου μίας πιο δίκαιης κοινωνίας.

Σε αυτό το πλαίσιο είναι λάθος να πιστέψουμε υπό τη δεδομένη οικονομική συγκυρία οτι δεν υπάρχουν ιδεολογίες. Ο αιώνας που διανύουμε προωθεί την άνθηση των πολιτικών ιδεολογιών. Παραδοσιακές ιδεολογίες (φιλελευθερισμός, συντηρητισμός, σοσιαλισμός κλπ) όχι μόνο δεν έχουν εκλείψει αλλά αντίθετα έχουν αναβαπτιστεί και αποτελούν την πνευματική παρακαταθήκη νέων ιδεολογικών ρευμάτων όπως ο νεοφιλελευθερισμός, νέοσυντηρητισμός ή νεοκευνσιανισμός. Την ίδια στιγμή βιώνουμε την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση και οι ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στην οικονομία, την κοινωνία και τη δημογραφία έχουν φέρει νέα ρεύματα όπως την οικολογία, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό ή την τρομοκρατία στα οποία το διαδίκτυο και η παγκοσμιοποίηση προσδίδουν οικουμενικό χαρακτήρα.

Οι κομματικοί φορείς θα πρέπει λοιπόν σήμερα να είναι φορείς ιδέων, ελπίδας και να ανταποκρίνονται στο όραμα των ανθρώπων για μία καλύτερη κοινωνία. Αυτό όμως που παρατηρείται είναι η εκμετάλλευση της ελπίδας και της αγωνίας των πολιτών για ένα καλύτερο αύριο, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση διάφορων λαϊκίστικων – αριστερών και δεξιών ρευμάτων – στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, που εκμεταλλεύτηκαν με ψεύτικα συνθήματα και διλήμματα την αρνητική οικονομική συγκυρία για να ανέλθουν στην εξουσία και να καταλήξουν να δώσουν τελικά με αυτή τη στάση τους χώρο σε ακραίες εθνικιστικές τάσεις και επιδιώξεις.

Σήμερα οφείλουμε επίσης να αναθεωρήσουμε την έννοια του πατριωτισμού ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μόνο με την ηθική ώστε αυτή να αποτελέσει τη μέθοδο εφαρμογής της πολιτικής σκέψης και όχι το οικονομικό μοντέλο που στην ουσία καταπιέζει τα κοινωνικά στρώματα και τα κάνει εσωστρεφή.

Ενκατάκλείδι οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των διαφόρων ιδεολογικών συστημάτων συνεχίζουν ακόμα να υπαρχουν σε κάθε περίπτωση όμως οι αποφάσεις και οι δράσεις κομματικών φορέων και μεμονωμένων πολιτικών όντων οφείλουν να διαπνέονται από ηθική και αρχές που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο.

       Ιάσονας Φωτήλας

         Βουλευτής ΝΔ Αχαΐας