Ολομέλεια ΕΟΔΥ, κάπνισμα

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε,

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είμαι ευτυχής για το παρόν νομοσχέδιο.

Και όχι βέβαια γιατί έρχεται να λύσει όλα τα προβλήματα της δημόσιας υγείας. Κανείς άλλωστε δεν το ισχυρίστηκε αυτό.

Όμως, δεν παύει να έρχονται μια σειρά από διατάξεις που αφενός βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες και αφετέρου επαναφέρουν τη χώρα και δη τη δημόσια υγεία στο δρόμο της κανονικότητας – όπως όλες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες.

Κατ’ αρχάς το πρώτο μέρος αφορά στις διατάξεις που επαναφέρουν τον ΕΟΔΥ σε ΝΠΙΔ από ΝΠΔΔ.

Δεν ελπίζω – και για να είμαι ειλικρινής ούτε με ενδιαφέρει – να πείσω τους κ.κ. Ξανθό και Πολάκη αλλά και τους ομοϊδεάτες τους για τη χρησιμότητα αυτής της διάταξης.

Γνωρίζουμε όμως ότι όλες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες έχουν συστήσει τους αντίστοιχους οργανισμούς τους ως ΝΠΙΔ.

Γιατί όταν μιλάμε για έκτακτες και κατεπείγουσες ανάγκες, χρειαζόμαστε τη μέγιστη δυνατή ευελιξία ώστε να πετύχουμε τη μέγιστη δυνατή αποδοτικότητα.

Και για να αποφύγουμε έτσι να ξαναζήσουμε φαινόμενα εκατοντάδων θανάτων από νόσους, όπως η ιλαρά, αλλά και την εποχική γρίπη.

Ειδικότερη δε ρύθμιση προβλέπει ότι όλες οι προσλήψεις θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ ώστε να αποφύγουμε τα φαινόμενα του παρελθόντος όπως αυτά του PHILOS I και PHILOS II.

Επόμενο μέρος του νόμου αφορά στις αντικαπνιστικές διατάξεις.

Ξέρω ότι κάποιοι συνάδελφοι χαμογελάτε και λέτε μέσα σας «Τι μας λέει τώρα ειδικά ο Φωτήλας; Όλη την ημέρα πάφα- πούφα και τώρα μας μιλά για τον αντικαπνιστικό.»

Όμως, εγώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι – που ναι, είμαι καπνιστής – είμαι ο πρώτος υπέρμαχος της διάταξης.

Γιατί μπορεί να είμαι καπνιστής, αλλά δεν είμαι υπερήφανος γι’ αυτό – όπως κάποιοι άλλοι – ούτε το επιδεικνύω δημόσια σαν να είναι κατόρθωμα.

Αντιθέτως, ντρέπομαι γι’ αυτή μου την αδυναμία και καθημερινά σκέφτομαι πώς θα απαλλαγώ από αυτό μου το πάθος.

Και επειδή όπως φαίνεται μέχρι σήμερα μόνος μου δεν τα κατάφερα, επιθυμώ ένα κράτος – αρωγό στην προσπάθειά μου.

Άκουσα τους φορείς, αντιλαμβάνομαι τις επαγγελματικές τους ανησυχίες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι τις συμμερίζομαι.

Εάν πραγματικά ο κάθε καταστηματάρχης που θα απαγορεύει το κάπνισμα στο κατάστημά του γνωρίζει ότι ο επόμενος καταστηματάρχης θα πράξει ακριβώς το ίδιο, τότε το πρόβλημα έχει λυθεί.

Αυτό λοιπόν εμείς φτιάχνουμε με αυτό το νόμο: Δημιουργούμε ένα περιβάλλον υγειούς ανταγωνισμού στο ελεύθερο εμπόριο. Κανένας καπνιστής σε κανένα κατάστημα.

Η αλήθεια είναι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ότι «Όποιος δε θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει».

Αν αρχίσουμε τα μη αυτό, όχι εκείνο, ίσως το άλλο, μήπως το παράλλο, δε θα καταφέρουμε τίποτα. Τα πράγματα είναι απλά. Και όπως όλες οι σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες εφάρμοσαν τον αντικαπνιστικό νόμο, έτσι και εμείς οφείλουμε να κάνουμε το ίδιο.

Απέναντι σε αυτούς που δεν καπνίζουν αλλά και απέναντι σε εμάς τους ίδιους που καπνίζουμε.

Απέναντι στα παιδιά μας και στις οικογένειές μας.

Το επόμενο μέρος αφορά στο clawback, δηλαδή στη δυνατότητα συμψηφισμού του ποσού clawback με δαπάνες αναπτυξιακού χαρακτήρα.

Άλλο ένα μέτρο που βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τις προεκλογικές μας εξαγγελίες.

Άκουσα στην ακρόαση φορέων τον κ. Πολάκη να κατηγορεί τους εκπροσώπους των φαρμάκων ότι στοχεύουν στο κέρδος.

Μα φυσικά και στοχεύουν στο κέρδος. Ξέρει μήπως ο κ. Πολάκης μια ανώνυμη εταιρεία – ιδιωτική ή δημόσια – που δεν στοχεύει στο κέρδος; Προφανώς, ο κ. Πολάκης – λόγω της ιδεοληπτικής του αντίληψης – δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά κέρδους και αισχροκέρδειας.

Έφερε δε για παράδειγμα μια εταιρεία που δημιουργεί ένα καινοτόμο φάρμακο και για το διάστημα που έχει την πατέντα το πουλά για παράδειγμα 1.000 ευρώ και όταν χάνει την πατέντα το πουλά 5 ευρώ – και πάλι έχει κέρδος. Συνεπώς, ήθελε να πει ο κ. Πολάκης ότι αυτό δεν είναι κέρδος, αλλά αισχροκέρδεια.

Εεε λοιπόν αυτό είναι το πιο λαϊκίστικο πράγμα που έχω ακούσει στη ζωή μου.

Γιατί ο κ. Πολάκης παρέλειψε να πει πώς η μεγαλύτερη δαπάνη για ένα καινοτόμο φάρμακο, δεν είναι αυτή της παραγωγής του αλλά αυτή της δημιουργίας του. Χρειάζονται χρόνια έρευνας και τεράστια κονδύλια που πρέπει να δαπανηθούν – πολλές φορές μάλιστα με αμφίβολο αποτέλεσμα.

Ας μην ξεχνάμε ότι για κάθε καινοτόμο φάρμακο που καταφέρνει μια εταιρεία να δημιουργήσει τρία – τέσσερα έχουν αποτύχει. Και οι δαπάνες γι’ αυτά έχουν χαθεί.

Και δεν το λέω γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ τις εταιρείες φαρμάκων, αλλά γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ το δικαίωμα των συμπολιτών μας σε καινοτόμα φάρμακα.

Και για να τα πούμε όλα, η μόνη κυβέρνηση που έκανε δωράκι εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ στις φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι άλλη από την κυβέρνηση ΣΫΡΙΖΑ που νομοθέτησε την αλλαγή του προσδιορισμού της τιμής φαρμάκου σε όλο τον κόσμο, όντας η χώρα μας χώρα αναφοράς στην τιμή του φαρμάκου, αλλάζοντάς το από την τιμή των τριών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτή των δύο χωρών της Ευρωζώνης, αποκλείοντας έτσι χώρες όπως αυτές του πρώην Ανατολικού μπλοκ όπου το φάρμακο ήταν πιο φτηνό. Αυτά για την ιστορία.

Το επόμενο μέρος είναι οι διατάξεις που αφορούν στη σύμβαση αποδοτικότητας των Διοικητών και Υποδιοικητών των ΥΠΕ. Ένα μέτρο σε απόλυτη συμφωνία και αυτό με τις προεκλογικές μας υποσχέσεις.

Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι αυτές οι διοικητικές θέσεις ευθύνης θα υπόκεινται σε πλήρη λογοδοσία και στοχοθεσία.

Οι Διοικητές και Υποδιοικητές θα κρίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και αυτό θα επηρεάζει τη θέση και εξέλιξή τους.

Το τελευταίο μέρος αφορά στις διατάξεις που απλοποιούν και βελτιώνουν τη διαδικασία πρόσληψης επικουρικού προσωπικού ώστε να καλυφθούν άμεσα οι αυξημένες ανάγκες του δημόσιου συστήματος υγείας.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αμελούμε τις τεράστιες ανάγκες για προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και κυρίως νοσηλευτικού προσωπικού. Τρέχουμε τις διαδικασίες ώστε αυτές οι προσλήψεις να γίνουν το συντομότερο δυνατό.

Όμως, να πούμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση προέβη σε ελάχιστες έως μηδενικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και δη ιατρονοσηλευτικού.

Αυτές τις ελλείψεις εμείς στην Πάτρα τις γνωρίζουμε καλά, όταν από τις αρχές του 2017 το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο μας στερείται Καρδιοθωρακοχειρουγικής Κλινικής. Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε ξανά πρόσφατα όπου θρηνήσαμε και άλλο ένα νεκρό. Για όλα αυτά όμως ο κ. Τσίπρας δε βρήκε ούτε το κουράγιο ούτε δυο κουβέντες να δικαιολογηθεί στο πρόσφατο ταξίδι του στην Αχαΐα.

Και βέβαια «όλως τυχαίως» δε βρέθηκε κάποιος δημοσιογράφος για να τον ρωτήσει για το φλέγον αυτό ζήτημα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η χώρα όπως είπα και νωρίτερα εισέρχεται σε όλους τους τομείς στην κανονικότητα.

Και βέβαια αυτό δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε έναν, δύο ή τρεις μήνες.

Όμως, ένα είναι σίγουρο – και αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει ολόκληρη η κοινωνία: άλλος πιο δυνατά, άλλος πιο ψιθυριστά. Όμως, όλοι συμφωνούν σε αυτό. Ποτέ ξανά δεν έγιναν τόσο πολλά τόσο γρήγορα. Και αυτό είναι μόνο η αρχή.

Σας ευχαριστώ.