Ομιλία Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων ασφαλιστικό νομοσχέδιο κατά άρθρο

Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε,

Η αλήθεια είναι ότι είχα ετοιμάσει μία εμπεριστατωμένη κατ’ άρθρον ομιλία, αλλά η ώρα είναι προχωρημένη, η μέρα ήταν πραγματικά βαριά, μετά από δω για κάποιους από μας ακολουθεί και άλλη Επιτροπή, για άλλο νομοσχέδιο, τα περισσότερα κιόλας ειπώθηκαν, οπότε θα περιοριστώ στο να πω κάποιες σκέψεις γενικότερες σε σχέση με το νομοσχέδιο. Ούτως ή άλλως θα έχω την ευκαιρία να μιλήσω πιο εμπεριστατωμένα είτε στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής, αλλά ακόμα περισσότερο και στην Ολομέλεια.

Με χαρά διαπίστωσα πως η μεγάλη πλειονότητα των φορέων που τοποθετήθηκαν στην Επιτροπή, πέρα από τις όποιες ενστάσεις – δικαιολογημένα ή όχι – είχαν, τις όποιες ανησυχίες – τις οποίες καταλαβαίνουμε – η μεγάλη εικόνα είναι πως όλοι αγκάλιασαν το νομοσχέδιο και διαπίστωσαν και απέδωσαν το θετικό πρόσημο, που υπάρχει σε αυτό το νομοσχέδιο.

Όμως, επειδή πρέπει να τα πούμε όλα, άκουσα και ακούγεται τελευταία, – για παράδειγμα άκουγα χτες έναν συνταξιούχο σε ένα κανάλι, ο οποίος τύγχανε και συνδικαλιστής – έτσι δήλωνε τουλάχιστον – να λέει ότι «Ο Βρούτσης είπε ότι θα καταργήσει το νόμο Κατρούγκαλου. Ξέρετε πόσα έπαιρνα εγώ το 2008;». Ώπα. Ο Βρούτσης είπε ότι θα καταργήσει το νόμο Κατρούγκαλου. Είπε κανείς ή πίστευε κάποιος ότι θα φτιάξουμε ένα νομοσχέδιο, ή το όποιο ασφαλιστικό νομοσχέδιο κατατίθετο θα επανέφερε τις συντάξεις στα προ μνημονιακά επίπεδα; Αυτή τη ρητορική την έχει εγκαταλείψει ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που με αυτή τη ρητορική ανδρώθηκε, γαλουχήθηκε και ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, την έχει εγκαταλείψει.

Άρα, λοιπόν, το ζητούμενο ήταν και είναι, με δεδομένες τις δημοσιονομικές συνθήκες, να δημιουργήσουμε ένα ασφαλιστικό, που μέσα στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της χώρας, θα είναι δίκαιο, ανταποδοτικό, ικανό να καλύψει τις ανάγκες αξιοπρεπούς επιβίωσης και συμβίωσης του ασφαλισμένου και κυρίως, όμως, να δημιουργήσουμε ένα ασφαλιστικό ελκυστικό προς την εργασία, ένα ασφαλιστικό που να κερδίσει την εμπιστοσύνη του σημερινού εργαζόμενου, ώστε να επενδύσει σε αυτό και να το στηρίξει. Ακριβώς δηλαδή αντίθετα από αυτό που συμβαίνει μέχρι σήμερα, που όλοι ξέρουμε ότι έχουμε ένα ασφαλιστικό που είναι πραγματικά τιμωρητικό για την εργασία. Όσο πιο πολύ δουλέψεις, περισσότερο χαμένος θα βγεις. Αυτό είναι κανόνας. Όσο πιο γρήγορα μπορεί σήμερα ένας εργαζόμενος να βγει στη σύνταξη, αυτό θα κάνει. Όμως, το νέο ασφαλιστικό, θα έλεγα ότι δεν είναι το «ασφαλιστικό της σύνταξης», είναι το «ασφαλιστικό της εργασίας» και αυτή είναι μία μεγάλη διαφορά.

Συνεπώς, είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι το νομοσχέδιο έρχεται μαζί με μία αναλογιστική μελέτη, η οποία για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας συνοδεύει το νομοσχέδιο, την αιτιολογική έκθεση και όλα τα άλλα. Και μιλάμε για μία αναλογιστική μελέτη που δεν βγαίνει από το κόμμα ή από κάποιο υπουργείο, βγαίνει από την αρμόδια ανεξάρτητη αρχή.

Είναι σημαντικότατο το γεγονός ότι για πρώτη φορά, μετά από έντεκα χρόνια, έρχεται ένα ασφαλιστικό που δεν περιλαμβάνει καμία μείωση, μα καμία μείωση, σε κανέναν. Μόνο αυξήσεις για όλους, ακόμα και για κείνους που θίγονται μέσω της προσωπικής διαφοράς, διότι – να τα πούμε, όπως είναι – η τσέπη είναι μία. Είτε αριστερή είτε δεξιά, η «σούμα» στο τέλος της ημέρας είναι η ίδια. Όταν λοιπόν εμείς βάζουμε σε μία τσέπη πάνω από 1.000 ευρώ από το φορολογικό, δεν μπορεί να μας πει κάποιος ότι δεν αφορούν στην ίδια τσέπη. Είναι στην ίδια τσέπη. Ας είναι στη δεξιά ή στην αριστερή.

Σημαντικότατο, λοιπόν, όπως σημαντικότατη είναι και η αποκατάσταση αδικιών απέναντι σε διατάξεις, που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας. Και φυσικά υπάρχουν και άλλα ζητήματα που μπορούν και πρέπει να λυθούν και αφορούν συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες. Όμως, όπως είπε και ο Υπουργός, αυτό το νομοσχέδιο δεν κοιτάζει ξεχωριστά συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες. Θα έρθουν επόμενα νομοσχέδια. Μιλήσαμε για τους Βορειοηπειρώτες, μιλήσαμε για τους ιατρούς, υπάρχουν δίκαια αιτήματα, τα οποία θα τα δούμε στη συνέχεια.

Όλα τα ζητήματα που αφορούν στο ασφαλιστικό είναι σημαντικά. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι για πρώτη φορά κατατίθεται ένα ασφαλιστικό που δίνει κίνητρα στον εργαζόμενο να παραμείνει ενεργός στην εργασία του, ακόμα και όταν έχει το δικαίωμα να βγει στη σύνταξη. Να εμπιστευτεί το σύστημα και να το στηρίξει. Και αυτό επιτυγχάνεται τόσο μέσα από την αποσύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με τον κατώτατο μισθό όσο και από την αποσύνδεση με το εισόδημα του εργαζόμενου.

Κλείνοντας, λοιπόν θα πω μόνο τούτο. Ψηφίζω το ασφαλιστικό Βρούτση, γιατί είναι – το ξαναλέω – το «ασφαλιστικό της εργασίας», που με όπλο του μία αυριανή αξιοπρεπή σύνταξη, προχωράει μπροστά για όλους τους Έλληνες, διότι κερδισμένοι από αυτό το ασφαλιστικό είναι όλοι. Είναι κερδισμένοι οι συνταξιούχοι, αλλά ακόμα περισσότερο, είναι κερδισμένοι οι εργαζόμενοι. Γι’ αυτό ψηφίζω το ασφαλιστικό Βρούτση.

Σας ευχαριστώ.